آیدین اولین دوست مجازی من بوده و کماکان هم نزدیک‌ترین دوست مجازی‌ام باقی مانده. از شش سال پیش، اول از بلاگ اون یکی سارا شروع شد. وجود یکی مثل آیدین باعث شد که با این‌همه بدبینی‌ام نسبت به واقعیت مجازی- ویرچوال ریلیتی- فکر کنم که از این‌جا می‌شه دوست‌های خوب داشت و حتی حس‌های خوب. از وقتی هم که بلاگ نوشتم در مورد همه‌ی رفتارهای مجازی‌ام مشاور ارشدم بوده، جدی می‌گم، برای این‌که اصولاً چه تکنیکی و چه اجتماعی اون‌قدری ضعیف بودم که بی مشاور بلد نبودم هیچ کاری کنم توی این فضایی که جدی جدی ازش می‌ترسیدم و می‌ترسم. به طور مشخص دوبار به حرف‌اش گوش نکردم و پشیمون شدم. و این‌که دوستی آیدین هیچی کم نداشته از به‌ترین دوستی‌های دنیای واقعی‌ام.
خب باید بعد از این همه سال یه جایی و یه وقتی ازش تشکر می‌کردم، این‌جا و عید بهانه‌ی خوبی‌اند.
آیدین یاد بعضی نفرات روشن‌ام می‌دارد؛ تو یکی از آن‌هایی، آرامش ارزش‌مند‌ترین داشته‌ی من است، و تو وقت‌هایی به من آرامش داده‌ای که از دست هیچ کس دیگری، هیچ کاری ساخته نبوده. من این‌چیزها را خوب یادم می‌ماند.
خب باید بعد از این همه سال یه جایی و یه وقتی ازش تشکر می‌کردم، این‌جا و عید بهانه‌ی خوبی‌اند.
آیدین یاد بعضی نفرات روشن‌ام می‌دارد؛ تو یکی از آن‌هایی، آرامش ارزش‌مند‌ترین داشته‌ی من است، و تو وقت‌هایی به من آرامش داده‌ای که از دست هیچ کس دیگری، هیچ کاری ساخته نبوده. من این‌چیزها را خوب یادم می‌ماند.
