هیچ نمی‌فهمم چرا وقتی کسی کتاب بی‌نظیری را نخوانده یا فیلم فوق‌العاده‌ی را ندیده یا جای هیجان انگیزی را نگشته، به‌اش می‌گویند، وای نصف عمرت بر فناست.
در ذهن من این خود ِخوشبختی است که برای طرف از آسمان رسیده، وقتی می‌گوید صد‌سال تنهایی را نخوانده یا سان‌‌شاین را ندیده یا هنوز بخارا را نگشته، یعنی زندگی‌اش کماکان شادی و هیجان و لذت‌های بی‌قید و شرطی را پیش رو دارد.
اگر هنوز پیش از غروب را ندیده‌اید، ورونا را نرفته‌اید و مخصوصاً خانواده‌ی تیبو را نخوانده‌اید به‌تان حسودی‌ام می‌شود، اساسی.
در ذهن من این خود ِخوشبختی است که برای طرف از آسمان رسیده، وقتی می‌گوید صد‌سال تنهایی را نخوانده یا سان‌‌شاین را ندیده یا هنوز بخارا را نگشته، یعنی زندگی‌اش کماکان شادی و هیجان و لذت‌های بی‌قید و شرطی را پیش رو دارد.
اگر هنوز پیش از غروب را ندیده‌اید، ورونا را نرفته‌اید و مخصوصاً خانواده‌ی تیبو را نخوانده‌اید به‌تان حسودی‌ام می‌شود، اساسی.
