دوشنبه، تیر ۲۴، ۱۳۸۷

فلوریا٬ موهایت...

فلوریا، آهسته قدم بردار٬
بگذار موهای‌ات را ببویم، زندگی کوتاه است.
.
.
.
خودم شنیدم. کنار رودخانه بودند. حرف عاشقانه نه، زندگی روزمره بود.