اگربتونم از این چاله‌ي نخوندن و ننوشتن در بیام، به خودم قول دادم که نذارم دیگه هیچ‌وقت توش بیافتم. مواظب باشم از کنار چاله رد بشم. نمی‌خوام پا جای مامان و بابا بذارم که هنوز با حسرت حرف می‌زنند از این‌که از یه روزی به بعد دیگه نخوندند و ننوشتند یا نتونستند که بخونند و بنویسند.
می‌دونم راه درآمدن از چاله چیه: تنهایی( از نوع solitude و نه lonliness) به خودم دو ماه وقت دادم، باید به دستش بیارم دوباره.
