این را قبلن گفته بودم که تعداد دوستان ایرانی‌م توی کابل با تعداد دوستان ایرانی‌م توی ایران برابری می‌کنه؟ توی آلمان و ایتالیا حتی یک دوست ایرانی هم نداشتم. توی انگلیس سارا ت بود. توی فرانسه هم فقط آقای نویسنده (چرا من همیشه می‌گم آقای نویسنده به جای این‌که نام ببرم؟ رضا قاسمی). آن وقت یک دفعه توی کابل بعد از هشت ماه نزدیک به پانزده تا دوست خوب ایرانی دارم. البته نیکلا می‌گه این کلن ویژگی کابل‌ه، چون به هر حال آدم‌هایی این‌جا هستند که وجه مشترک با هم خیلی زیاد دارند و برای همین این‌قدر راحت دوست پیدا می‌کنیم.
مهمونی یلدا گرفتم و فقط دوستان ایرانی‌م رو دعوت کردم. امروز یکی‌شون ایمیل رو ریپلای تو آل کرد که" آی وود لاو تو کام. اما یلدا کیه؟ من ندیدمش تا حالا که. دیدم؟" حالا فکر می‌کنم شاید باید تجدید نظر کنم و آدم‌هایی رو که ایران به دنیا آمدن و ولی ایران بزرگ نشدند و فارسی رو هم با لهجه حرف می‌زنند و می‌پرسند یلدا کیه نذارم توی لیست دوستان ایرانی‌م. خیلی دوستشون دارم‌ها و اهل هر کجا که بودن دوست خوب حساب‌شون می‌کردم. اما نباید بگذرامشون توی لیست ایرانی‌ها و با افتخار از رکورد دوست‌یابی بگم.
