دوشنبه، تیر ۲۴، ۱۳۸۷
فلوریا٬ موهایت...
فلوریا، آهسته قدم بردار٬
بگذار موهایات را ببویم، زندگی کوتاه است.
.
.
.
خودم شنیدم. کنار رودخانه بودند. حرف عاشقانه نه، زندگی روزمره بود.
‹
›
صفحهٔ اصلی
مشاهده نسخه وب